[recenzja] „Małe Licho i babskie sprawki” Marty Kisiel – Nieodparta moc empatii

Kiedy zacznie się czytać książki Marty Kisiel, trudno się od nich oderwać, bo nie dość, że są zabawne i skutecznie poprawiają humor, to jeszcze pobudzają wyobraźnię i opowiadają o rzeczach naprawdę istotnych. I nieważne, czy mamy do czynienia z utworem dla dorosłych, czy dla dzieci, każdy znajdzie w nim coś dla siebie, bo są jak czipsy (albo koty, w zależności od indywidualnych preferencji) – nigdy nie kończy się na jednym. Nie inaczej jest w przypadku serii Małe Licho i jej czwartego tomu, czyli Małego Licha i babskich sprawek.

Patrząc na tytuł, można szybko się domyślić, że w tej powieści pojawia się nowa bohaterka – a jest nią koleżanka z klasy Bożka, Zuzanna Myłka, nazywana Zmyłką. Niejeden raz zaskakuje przy tym innych swą wiedzą, intuicją i życiową mądrością, stanowiąc ciekawe uzupełnienie obecnej tu menażerii. A z czym tym razem przyjdzie się zmierzyć barwnej ekipie? Po pierwsze, z programem nauczania czwartej klasy, po drugie, z nowym, surowym wychowawcą, będącym zarazem nauczycielem matematyki. Szybko dostaje on od swoich podopiecznych ksywkę „Cebulon”, a z jakich względów, przekonacie się oczywiście czytając omawianą tu książkę. Po trzecie, odnowiona Lichotka zyskuje nowych lokatorów – m.in. krasnoludki w starej szafce na karty biblioteczne, co nieraz zaowocuje rzecz jasna w fabule. Tymczasem w szkole zaczyna się zbierać jakaś dziwna energia, a Szczęsny pragnie być obecny w życiu syna, ale jak to glut, zabiera się za to zupełnie nie z tej strony, co trzeba...

Czy anomalia to coś jak wanilia? – szepnęło Licho (s. 45) 

 Wujek Konrad popatrzył na swój pusty kubek, jakby gdyby właśnie tam, na porcelanowym dnie, spoczywało wyjaśnienie tego, co tu się właśnie wydarzyło. Ale nie, nic z tych rzeczy, Jedynie zaschnięty kawowy kleks, równie bezradny jak on. (s. 47)

W tym tomie szczególną rolę odgrywają emocje i umiejętność poradzenia sobie z nimi, a na pierwszy plan wysuwa się tu empatia. Ponadto istotnym wątkiem jest wyjście poza „bąbelek”, czyli ze swojej strefy komfortu. Opowieść poświęcona jest także trudnej sztuce komunikacji z innymi, szczególnie skomplikowanej na linii Bożek-Szczęsny ze względu na ich kompletnie odmienne sposoby myślenia. Możemy się tu też przekonać, że nawet dorośli czasem się mylą, ale w takim przypadku liczy się najbardziej chęć naprawienia swoich błędów. Nie zabrakło tu rzecz jasna zdrowej dawki humoru sytuacyjnego i słownego, którą przybliżam wam w formie cytatów. Napięcie i konflikty narastają, by skumulować się w emocjonującym finale, który jest zdecydowanie najbardziej wzruszający ze wszystkich w całej dotychczasowej serii.

Podsumowując, Małe Licho i babskie sprawki to poruszająca opowieść o strachu, stracie oraz samotności i sposobach na ich ukojenie, a przede wszystkim o niezrównanej mocy empatii. Tę skierowaną do dzieci powieść fantasy mogę polecić odbiorcom z każdej grupy wiekowej, którzy mają ochotę na zgrabne połączenie humoru, odrobiny fantastycznej grozy z mocnym, pozytywnym przesłaniem. Ponadto w moim przypadku mogę już chyba mówić o uzależnieniu od prozy Marty Kisiel i całe szczęście, że oprócz bólu brzucha ze śmiechu i odczuwalnego polepszenia nastroju nie ma ono żadnych innych skutków ubocznych.

Mniej defetyzmu, więcej radosnego łohohoho. (s. 75)

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Wilga.

 Moja ocena: 5/6

 

Recenzje wcześniejszych tomów Małego Licha znajdziecie tu:

1) Małe Licho i tajemnica Niebożątka

2) Małe Licho i anioł z kamienia

3) Małe Licho i lato z diabłem

Autor: Marta Kisiel
Tytuł: Małe Licho i babskie sprawki
Wydawnictwo: Wilga
Rok wydania: 2021
Stron: 236