Małe Licho i lato z diabłem Marty Kisiel to już trzeci tom sympatycznej serii dla dzieci, w której nietypowy trzecioklasista Bożek oraz przesympatyczny tytułowy anioł spędzają wakacje u niezwykłej cioci Ody. (Poprzednie części zatytułowane są zaś Małe Licho i tajemnica Niebożątka oraz Małe Licho i anioł z kamienia, wystarczy kliknąć na tytuł, by przenieść się do recenzji.)
Siedem czarnych mieczy Sama Sykesa to pierwszy tom cyklu fantasy Śmierć imperiów. Skupia się na opowieści prowadzonej przez cyniczną do szpiku kości Sal Kakofonię, swego rodzaju magicznego rewolwerowca, której główny cel w życiu to zemsta na swoich danych oprawcach. Powieść ma swoje mocne, jak i zdecydowanie słabsze strony, o których piszę poniżej.
Bohdan Baranowski był historykiem, regionalistą i profesorem na Uniwersytecie Łódzkim, a jego zainteresowania obejmowały między innymi codzienne życie polskiej wsi, w tym jej obyczaje i wierzenia. Dlatego też we wznowieniu jego opublikowanych po raz pierwszy w 1978 roku badań, zatytułowanym O hultajach, wiedźmach i wszetecznicach, możemy zapoznać się z interesującymi szczegółami dotyczącymi egzystencji trzech wymienionych w tytule grup ze społecznych nizin, opisanymi w oparciu o akta sądowe z XVII i XVIII wieku.
Kontynuując lektury z listy pozycji nominowanych do nagrody im. J.A. Zajdla, rzecz jasna w ramach akcji Zew Zajdla 2020, zabrałam się za dystopię SeeIT Jagny Rolskiej i okazała się ona dla mojego czytelniczego podniebienia istną gruszką ulęgałką. A dlaczego tak się stało, wyjaśniam poniżej.
