O tym, jak złotousta la Vecchia czci swej broniła i trybunał czarowała

Woda na sicie. Apokryf czarownicy Anny Brzezińskiej urzeka fenomenalną konstrukcją narracji oraz błyskotliwą główną bohaterką, czyli potencjalną czarownicą, która w iście barokowym stylu wprowadza nas w swoją niejednoznaczną historię, malując wyjątkowo barwny obraz lokalnej społeczności wydobywającej smoczą krew i funkcjonującej w niej złożonych relacji osobistych i politycznych.

Niejaka la Vecchia, według własnych słów trzydziestoparoletnia, choć z wyglądu zgrzybiała staruszka, jest przesłuchiwana przed trybunałem inkwizytorskim w sprawie tragicznej śmierci mnicha Richelmo, który przybył w górskie okolice kopalni Intestini, by wyplenić herezję z miejscowej ludności. A ta nie należy do pokornej – po pierwsze, jako jedyna posiada sekret wydobycia niezwykłego kruszcu – vermiglio, zwanego krwią smoka, który oprócz barwienia na czerwono podobno posiada też właściwości przedłużające życie. Po drugie, już nie raz buntowała się przeciwko władcom z dolin, tym razem wystawiając liczną grupę pod przywództwem nieuchwytnego Virone, samozwańczego bękarciego syna poprzedniego lokalnego barona. 

 

Kwestia zemsty

W mocy wichru, trzeci tom cyklu Agnieszki Hałas Teatr węży, zdecydowanie nie jest tym, czego od niego oczekiwałam. A powody wyjaśniam oczywiście w niniejszej recenzji, prezentując przy okazji podsumowanie całej serii.

Prolog jak zwykle wprowadza wiedzę dotyczącą historii świata przedstawionego i tym razem przybliża nam sylwetki wybrańców Eresha oraz naturę Skazy. Sama fabuła zaś wita nas w Eume, jednym z pięciu miast nad Zatoką Snów, w którym tajemniczy sprawca w bestialski sposób morduje prostytutki. Brune udaje się zaś do miejsca, gdzie mieszkali niegdyś jego rodzice, by uzupełnić luki w pamięci. Spokój zakłócają mu agenci Doliny Rdzy urządzający polowanie na agentów Doliny Popiołów. A wszystko dlatego, że w tej pierwszej nastąpił przewrót, co ma również wpływ na losy Marshii – jej dotychczasowy przełożony Charooz postanowiła ją bowiem sprzedać. Kuta na cztery nogi Żmijka przygotowała sobie jednak drogę wyjścia z cyrografu – formę pojedynku magicznego, którą postanawia teraz wykorzystać. Angażuje więc w przygotowania Brune i Anavri, choć ta ostatnia opiera się wszystkimi siłami przed rozwijaniem nadprzyrodzonych umiejętności. Z tej przyczyny trafia finalnie na naukę do Krzyczącego w Ciemności, który stara się przekonać ją, że czarna magia to nie tylko przekleństwo. Gdy zamieszkują razem w enklawie Żmija, stopniowo zaczynają coraz bardziej zbliżać się do siebie... Tymczasem zarówno demony jak i srebrni nie próżnują i już wkrótce wszyscy bohaterowie znajdą się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. A przecież Brune nie pamięta swoich starych wrogów, oni zaś wykorzystują to, by przygotować okrutną zemstę.

Podsumowanie roku 2018 oraz fantastyczne hity i kity

 

Najwyższy czas na podsumowanie 2018 roku, zatem do dzieła! Wprawdzie książek przeczytałam nieco więcej, ale w sumie napisałam dla Was 54 recenzje, z czego 35 dotyczyło powieści fantasy, 9 powieści science-fiction, 3 poświęcone były zbiorom opowiadań, 2 mitom, 2 kryminałom, 2 opisywały pozycje popularnonaukowe a 1 – biografię. A wszystko przedstawia poniższy graf:

Do końca grudnia 2018 odwiedziliście mnie ponad 41ooo razy, a na facebooku miałam 221 polubień i 230 obserwujących. Bardzo wam za nie wszystkie dziękuję i zapraszam do kolejnych wizyt oraz komentowania! 

Kwestia pamięci

Pośród cieni to drugi tom cyklu dark fantasy Teatr węży Agnieszki Hałas, który w stosunku do poprzedniej części zdecydowanie nabiera fabularnych rumieńców. (Na recenzję pierwszego zapraszam tu.)

Ka-ira Brune Keare spędził w Shan Vaola już prawie rok, a zarabia na życie przyrządzając przeróżne mikstury alchemiczne. Tym razem jego losy splatają się jednak nie tylko z mieszkańcami Podziemi, ale także z bardziej szlachetnie urodzonymi. Pierwszą z tych osób jest Lorraine Alexia Nevers, której ojciec pragnie zostać czarnym magiem, ona sama zaś słyszy głosy umarłych. Jej kuzynką jest nie kto inny, ale Anavri Vaneisen, która w pierwszym tomie posłużyła głównemu bohaterowi jako żyła na cmentarzu. Ona również ma własną historię, zaczyna bowiem czuć się coraz gorzej i oficjalnie choruje na tyfus, jednak bez pomocy Krzyczącego w Ciemności najprawdopodobniej nie pożyje długo. Do tego dochodzi pomysłowy poeta Vincent Ambers, który drogą kupna wchodzi w posiadanie interesujących magicznych grymuarów i tylko dzięki interwencji Brune nie ginie bolesną śmiercią przy próbie lektury. Jak na ironię to wydarzenie staje się to początkiem pięknej męskiej przyjaźni. Ucieszycie się zapewne, że powracają także dwie barwne postaci z Dwóch kart, czyli Zazel i Marshia Lavalle. Również srebrni magowie Elity mają swoje pięć minut.