Ocean opowieści – Feliks W. Kres „Król Bezmiarów”

Choć od pierwszego wydania Króla Bezmiarów w 1992 roku upłynęło już prawie 30 lat, to tekst nadal zachwyca wartką akcją, wielowarstwową fabułą, pomysłową konstrukcją świata i oryginalnymi bohaterami. Aż trudno uwierzyć, że tak dobra powieść fantasy powstała w Polsce przed dotarciem na nasz rynek Stevena Eriksona, George'a R.R. Martina czy Brandona Sandersona i ogólnoświatową modą na fantastykę. Możecie być też zaskoczeni faktem, że nie jest to bezpośrednia kontynuacja Północnej granicy, bo autor zabiera nas tu na południe swojej krainy – a konkretnie na jej morza i wyspy, a do tego historia jest znacznie dłuższa od swojej poprzedniczki, bo liczy sobie ponad 700 stron. 

 

Okręt Wąż Morski pod wodzą kapitana piratów K.D.Rapisa jest istną pływającą fortecą, a boją się go wszyscy pływający po morzach i oceanach. Zaś gdy wraz z grupą niewolników trafia na niego piękna, ale jednooka Ridareta, dotychczasowe szczęście opuszcza załogę, a ma to najprawdopodobniej związek z potężnym Ciemnym Przedmiotem w posiadaniu kapitana, rubinem Geerkoto. Aby opanować wymykającą się spod kontroli sytuację, znakomity pilot i najwyższy stopniem oficer Raladan nakazuje okaleczonej kobiecie objąć komendę nad statkiem, co rozpoczyna serię zaskakujących zwrotów akcji i dramatycznych splotów wydarzeń, owocujących przez kolejną dekadę i mających decydujący wpływ na losy dwóch wyspiarskich państw – Garry oraz Agarów.

Jak łatwo domyślić się z powyższego opisu, ten tom to przeważnie fantasy marynistyczne, w którym znajdziecie zarówno bitwy morskie, poszukiwanie skarbu legendarnego kapitana, czy też statek widmo, a wszystko to w zupełnie nowym wydaniu i w połączeniu z baśniowym motywem trójki oraz potężnymi artefaktami – Porzuconymi Przedmiotami i wpływającymi na świat Pasmami Szerni. Jednak bez obaw – nawet, jeżeli jak ja nie gustujecie w tym gatunku, to jego proporcje są doskonale dobrane – jest go tyle, by wyobrazić sobie życie na okręcie, ale w żadnym momencie nie dominuje opowieści, daje za to solidną podstawę poszczególnym wątkom. Pod koniec historii pojawia się też szczypta military fantasy, a fabuła nie zwalnia ani na chwilę, nieustannie testując głównych bohaterów. Do tego grona zalicza się oczywiście wspomniany wyżej Raladan, honorowy marynarz, w pewnym stopniu Ridareta i jej dwie zażywne krewne – Lerena i Riolata, zaś w samej Garrze istotną rolę odgrywa Alida, ambitna i sprytna członkini tamtejszego Trybunału. A każda z tych postaci jest pełnokrwista i wyrazista, ma swoje ambicje i potrafi je realizować, co daje w efekcie wyjątkowo wybuchową mieszankę. Nawet postaci drugoplanowe – jak zaawansowani wiekiem pirat Brorrok czy mędrzec Tamenath mają więcej ikry niż niejeden protagonista u innych autorów. Przy czym nikt tu nikogo nie oszczędza, a konflikt narasta niczym pędząca w dół stoku śnieżna kula...

 

Bardzo przypadł mi do gustu sposób prowadzenia narracji przez Feliksa W. Kresa – zachowuje bowiem doskonałą równowagę między poszczególnymi elementami utworu – dynamiczna akcja zgrabnie przeplata się z nowymi informacjami o świecie, dramatyzm występuje tu na zmianę z humorem, a przeżycia postaci łączą się z przemyśleniami o ludzkiej naturze. Przy czym różnorodne emocje bohaterów, dyskretnie pokazane za pomocą mowy pozornie zależnej, bezwiednie udzielają się czytelnikowi. A co ciekawe, narrator nie jest zawsze neutralny, bo zdarza mu się oceniać postępowanie poszczególnych osób. Jego opowieść jest przy tym wielowarstwowa i odmalowuje wiarygodny obraz niezwykłego świata, w którym trzeba umieć walczyć o swoje, co nie jest łatwym zadaniem, bo wpływają na niego nie tylko jego władcy i mieszkańcy, ale i Pasma Szerni. W tej części szczególnie ucieszyło mnie, że mamy okazję dowiedzieć się o tych ostatnich znacznie więcej, podobnie jak o jej Prawach (zwanych Prawami Całości), Przepowiedniach i Klamrach, czy też Porzuconych Przedmiotach i wyłania się z tego iście fascynujący, przemyślany obraz tego niezwykłego uniwersum.

Wyobraźcie sobie zatem połączenie następujących składników: pełnokrwiste postaci i stopień zagrożenia z Martina, dopracowanie świata i przygodowość od Sandersona, a operacje militarne i poziom komplikacji zadań dla bohaterów od Eriksona. A właściwie nie musicie sobie imaginować, bo to wszystko znajdziecie w fantasy Feliksa W. Kresa. Rozumiecie chyba zatem, czemu historia w Królu Bezmiarów pochłonęła mnie bez reszty i jestem pod ogromnym wrażeniem gawędziarskiego talentu tego autora. Polecam Wam zatem gorąco tę niezwykłą opowieść o nie tylko o ludziach morza, którzy szukają swojego miejsca w świecie Szerni, robiąc interesy, nienawidząc, kochając, marząc i intrygując, a tym samym dostarczając czytelnikom całej gamy niezwykłych przeżyć. 

 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Fabryka Słów.

Hop do recenzji kolejnego tomu, Grombelardzkiej legendy. Serca gór

Autor: Feliks W. Kres
Tytuł: Król Bezmiarów
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Rok wydania: 2021
Stron: 712
Ilustracje: Przemysław Truściński            

Seria: Księga Całości, tom 2.