Preludium konfliktu – „Północna granica” Feliksa W. Kresa

Warto wiedzieć, że Feliks W. Kres to istotna postać w historii polskiej fantastyki – w czasach, gdy w naszym kraju królowała fantastyka socjologiczna, a jej fani pomieściliby się w niewielkiej konwentowej szkole, odważył się bowiem napisać opowiadanie fantasy zatytułowane Mag. Okazało się ono na tyle dobre, że jako pierwszy reprezentant tego gatunku zostało opublikowane w Fantastyce w 1983 roku. Jakiś czas później autor zaczął zaś pisać jedną z najsłynniejszych polskich serii fantasy – Księgę Całości, a recenzowana tu przeze mnie Północna granica jest jej pierwszym tomem. A dobra wiadomość jest taka, że można śmiało brać się już za czytanie całego cyklu, bo pisarz po dłuższej przerwie wrócił do tworzenia cyklu i pisze właśnie finałowe woluminy.

 

Tytułowa północna granica to miejsce, w którym nieustannie ścierają się ze sobą siły cywilizowanego Armektu z przedziwnymi obcymi istotami pochodzącymi z Aleru. Po jednej stronie walczy poborowa armia składająca się z ludzkich i kocich żołnierzy obu płci, zakwaterowana w kilku stanicach. Po drugiej zaś Srebrne i Złote Plemiona, z czego ci pierwsi są człekokształtni, a drudzy to zmutowane, bezrozumne i dzikie bestie. Na pierwszy plan wysuwa się tu dwójka bohaterów – setnik Rawat, charyzmatyczny, inteligentny dowódca, potrafiący zmobilizować swoich ludzi oraz podsetniczka Tereza, która nie znosi sprzeciwu, ale zawsze sprowadza swój oddział z pola bez żadnych strat. Sama wojna toczy się od dawna, tym razem jednak Srebrne Plemiona najwyraźniej zamierzają wykopać coś, co znajduje się w pobliżu żyznych ziem armektańskich... I tak zaczyna się zupełnie nowy rozdział w wieloletnich zmaganiach odmiennych ras, bo nikt na linii frontu nie spodziewa się, jak daleko mogą pójść konsekwencje tych nietypowych działań. 

 

 

Jak więc widzicie, fabuła skupia się przede wszystkim na aspektach wojennych, pokazując żołnierską codzienność i opisując rozliczne potyczki i bitwy, które muszą toczyć bohaterowie. Ja przy lekturze nie byłam w stanie powstrzymać się od porównywania jej do Czarnej Kompanii czy też mojej ulubionej Malazańskiej Księgi Poległych, bowiem ten tom można śmiało zaliczyć do military fantasy. Dlatego też nie będzie to opowieść dla wszystkich, jednak zdecydowanie warto się z nią zapoznać ze względu na niezwykle oryginalne światotworzenie, które uprawia tu Feliks W. Kres. Już w prologu, będącym listem mędrca do wojskowego, dowiadujemy się o istnieniu dwóch Potęg: Szereru i Aleru, które obdarzyły rozumem wybrane przez siebie istoty – pierwsza ludzi, sępy i koty, druga Złote i Srebrne Plemiona. Obie siły oddziałują na uniwersum za pośrednictwem swego rodzaju magicznych pływów – w przypadku Szereru są to Ciemne i Jasne Pasma, Aler używa zaś Złotych i Srebrnych Wstęg. Jak możecie się domyślić, bohaterowie odczują je tu nieraz na własnej skórze... 

 

 

A skoro o już postaciach mowa – także one są zdecydowanie mocną stroną powieści, ponieważ są bardzo starannie scharakteryzowane, a autor zadbał o to, byśmy rozumieli ich sposób myślenia i motywacje oraz przyczyny, dla których się ścierają. Wspominałam już wcześniej o rywalizujących ze sobą dowódcach Rawacie i Terezie, istotne role odgrywają też koci zwiadowca Dorlot i nowo mianowany nadsetnik Ambegen. Każdy z nich to postać z krwi i kości, przy czym bardzo przypadło mi do gustu to, że nie ma tu prostego podziału na dobrych i złych, są jedynie odcienie szarości, a także miejsce do popisu dla ambitnych kobiet pragnących społecznego awansu. Naturalnie są także blaski i cienie żołnierskiego losu, przedbitewne rytuały, braterstwo krwi i szereg trudnych decyzji, przed którymi stają bohaterowie. Cała historia ma przy tym swój nieodparty urok, bo autor zadbał tu o realistyczne szczegóły, które nadają jej ostrości i charakteru. Dodatkową zaletą tego wydania są zaś mapy oraz dynamiczne, tryskające energią ilustracje Przemysława Truścińskiego.

I choć to nie moje pierwsze spotkanie z tą powieścią, to drugi raz dałam się porwać wartkiemu nurtowi wydarzeń i z przyjemnością przypominałam sobie zatarte w pamięci szczegóły. Jeżeli więc macie ochotę na pełnokrwiste military fantasy z mistrzowskim światotworzeniem i szczyptą humoru oraz wyrazistymi bohaterami, którzy mają do czynienia z bezprecedensowymi nadprzyrodzonymi wydarzeniami, z czystym sumieniem mogę Wam polecić Północną granicę Feliksa W. Kresa. A ja czekam już na drugi tom, zatytułowany Król Bezmiarów, którego premiera planowana jest na 31 maja 2021.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Fabryka Słów.

Autor: Feliks W. Kres
Tytuł: Północna granica
Ilustracje: Przemysław Truściński
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Rok wydania: 2021
Stron: 352