Gasalabad w tarapatach - Richard Schwartz "Oko pustyni"

Oko pustyni Richarda Schwartza, czyli trzeci tom cyklu high fantasy Tajemnica Askiru, znów dostarcza nam sporo czytelniczych emocji i magicznych przygód drużyny, która udała się z misją zdobycia potężnych sojuszników do walki z zagrażającym nie tylko ich królestwom imperium Thalak. (Recenzje pierwszego i drugiego tomu znajdziecie tu: Pierwszy Róg, Drugi Legion.)

Jeżeli nie pamiętacie, co działo się w poprzednich dwóch częściach, książka zaczyna się od krótkiego ich podsumowania, a na dodatek narrator Havald jadąc do Gasalabadu przejeżdża przez obóz łowców głów, odkrywając, czym zajmowali się tam jego towarzysze. Okazuje się także, że do domu zajezdnego Fahrda przybywa oddział żołnierzy z Askiru, a nasz wojownik występuje w dziewięćsetletnim proroctwie dotyczącym władców miasta, czyli Domu Lwa. Co jednak najważniejsze, drużyna wreszcie się odnajduje i zaczyna układać wspólny plan działania. A w tym tomie mają co robić – przede wszystkim chcąc niechcąc zostają wplątani w lokalną politykę, bo zbliżają się wybory kalifa Besarajnu, ma też nastąpić oficjalne przekazanie władzy Domu Lwa z rąk starszego emira. Do tego tajemnicza siła raz po raz próbuje wyeliminować grupę bohaterów. A kluczową rolę w tym wszystkim odgrywa niezwykły artefakt w perle – czyli Oko Gasalabadu, które ma bardzo nietypowe zastosowanie...

Oko pustyni cieszy kolejnym mieczem na okładce, jak i dość wartką akcją, ale przede wszystkim rozbudowaniem świata – autor pokazuje nam tu bowiem zręby polityki Besarajnu, łącznie z systemem sprawiedliwości i zwyczajami, ale także jego bardziej zamierzchłą historię. Fani cyklu szczególnie ucieszą się tu z licznych, barwnych informacji na temat założycieli Drugiego Legionu, czyli Serafine i Jerbila, pochodzących z Domu Lwa i Orła. A nie tylko można ich sobie dość dokładnie wyobrazić, ale i szybko polubić. Ponadto na tym etapie każda z postaci sprawnie używa swoich umiejętności i darów, co pozwala im wreszcie przejąć inicjatywę i zacząć dochodzić do tego, kim są ich przeciwnicy. Poznajemy też kilka istotnych faktów z przeszłości Havalda – np. to, jak i dlaczego oddał się pod opiekę Soltara, nową twarz Zokory, parę tajemnic lokalnych władców, a na dodatek złotousty Armin wydaje się skrywać coś istotnego przed resztą towarzyszy... 

 

I choć fabuła rozwija się niezbyt równo, a język jest podporządkowany raczej posuwaniu wydarzeń do przodu, to finał jest zaiste ekscytujący. Po takiej dawce przygody w stylu fantasy zdecydowanie nabrałam ochoty na jej kontynuowanie, i cieszę się, że przed nami jeszcze cztery tomy Tajemnic Askiru. Jak już wspominałam we wcześniejszych recenzjach, jestem przekonana, że ta seria napisana została na podstawie kampanii RPG, co zauważy pewnie każdy zapalony gracz. Są tu zarówno elementy wprowadzania uniwersum, jak i planowania akcji czy po prostu robienia zakupów przez drużynę. Dlatego też mogę z czystym sumieniem polecić Oko pustyni i wszystkie jego poprzednie części fanom bohaterskiego, drużynowego fantasy, zarówno w formie książkowej jak i RPG-owej. Cóż jest bowiem przyjemniejszego od zespołowego rozwiązywania zawiłych intryg, walki ze złym imperium za pomocą kolejnych niezwykłych artefaktów, i poczucia, że wpływa się w ten sposób na przyszłość całego znanego świata? A dla niezdecydowanych fragment utworu do przeczytania za darmo tu.

Autor: Richard Schwartz

Tytuł: Oko pustyni

Tytuł oryginału: Das Auge ser Wüste. Das Geheimnis von Askir 3

Tłumaczenie: Agnieszka Hofmann

Wydawnictwo: Initium

Rok wydania: 2019