Brzemię więzów krwi – Anna Kańtoch „Zabawki diabła”

Domenic Jordan to specjalizujący się w sprawach nadprzyrodzonych, ubierający się na czarno detektyw, z którym po raz pierwszy mieliśmy okazję spotkać się w 2004 roku, w opowiadaniu Diabeł na wieży. Rok później wydana została antologia o tym samym tytule i o tymże bohaterze, zaś w 2006 pojawił się kolejny zbiór zatytułowany Zabawki diabła, do którego przejął prawa Powergraph i wydał go w nowej szacie graficznej. A ponieważ trzeci tom przygód niezwykłego detektywa już na nas czeka, warto odświeżyć sobie jego losy. Dla mnie to o tyle ważna seria, że dzięki niej polubiłam pisarstwo Anny Kańtoch i zaczęłam je uważnie śledzić, co zaowocowało niejedną smakowitą lekturą. 

Na Diabła na wieży składa się sześć utworów, z czego połowa dotyczy bezpośrednio rodziny Domenica, pozostałe to zaś zupełnie oddzielne śledztwa. I właśnie te z pierwszej kategorii są najciekawsze – pokazują bowiem w wyniku jakich wydarzeń ukształtował się charakter naszego nieco zdystansowanego, ale bardzo spostrzegawczego bohatera. Poznajemy przy tym jego ojca, starszego brata Linusa i kuzynkę Alais, która posiada nadprzyrodzone moce. Istotną rolę odgrywa tu oczywiście relacja między nimi wszystkimi i dramatyczne wydarzenia powodujące ich fluktuacje. A wszystko to dzieje się w dość ciekawym świecie – rozwiniętym do poziomu wczesnego odrodzenia, zasadniczo z wiarą chrześcijańską, ale dodatkowo występują tu święci, którzy za życia jak Alais dokonują cudów, a po śmierci nadal mogą wpływać na świat i spełniać prośby potrzebujących. Co więcej, w świecie po drugiej stronie czają się także demony. 

A w ramach ciekawostki zdjęcie mojego egzemplarza (już niemal archiwalnego) Diabła na wieży, zwróćcie uwagę, że oczy Domenica i inne elementy zostały pokryte odbijającą światło folią: 

 Oprócz pierwszej historii wszystkie pozostałe poświęcone są śledztwom, między innymi poszukiwaniom zaginionych dzieci, dziwnych ataków w czasie karnawału, czy płaczących krwią posągów w przytułku. Oprócz pierwszego i ostatniego opowiadania mają zbliżoną budowę – Domenic zostaje zazwyczaj poproszony przez kogoś znajomego o pomoc i udaje się na miejsce, by tam zebrać informacje i rozwiązać zagadkę. A jest on nie mniej nie więcej tylko Sherlockiem Holmesem w wersji fantasy, bo z równym polotem składa w sensowną całość niezbyt logiczne dla innych fakty. Natomiast kończąca tom historia pt. Zabawki diabła zawiera poważny cliffhanger stawiając jedną z sympatyczniejszych moim zdaniem postaci w obliczu śmiertelnego zagrożenia... Dlatego też ja po prostu muszę się dowiedzieć, co było dalej i czekam z niecierpliwością na tom trzeci cyklu, który można już kupić na Polconie, a oficjalną premierę będzie miał we wrześniu 2019.

Jak zwykle w przypadku Anny Kańtoch sporą przyjemność sprawił mi starannie przemyślany język, którym napisana jest większość utworów. Oto, jak charakteryzuje głównego bohatera: Ów dystans, ironia, dawno już stały się jego drugą naturą, wadą i zaletą jednocześnie, niczym eleganckie ubranie, które przekształca się w pułapkę, gdy nie można go zdjąć (s. 108). Za wadę można zaś uznać niezbyt zaawansowaną budowę opowiadań, jak również to, że mogą angażować czytelnika w większym (te o rodzinie protagonisty) bądź też w mniejszym stopniu (te pozostałe). Sprawdźcie zresztą sami, jak będzie w Waszym przypadku. 

A oto okładka trzeciego tomu opowiadań o Domenicu:  

 

A zatem Zabawki diabła Anny Kańtoch to przyjemnie w odbiorze, dopracowane stylistycznie połączenie fantasy i kryminału o niezwykłych śledztwach intrygującego Domenica Jordana. Polecam każdemu molowi książkowemu, który ma ochotę na zanurzenie się w świecie świętych i demonów oraz innych potężnych, nadprzyrodzonych istot i poznanie go nieco lepiej wraz z głównym bohaterem – niecodziennym detektywem ubierającym się w czerń i z nieodłącznym rapierem przy boku. Sympatyczna lektura z odrobiną dreszczyku na deszczowe letnie wieczory.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Powergraph.

Autor: Anna Kańtoch

Tytuł: Zabawki diabła

Wydawnictwo: Powergraph

Rok wydania: 2019