Odyn, Thor i Loki okiem Neila Gaimana

Jako że każda wyobraźnia potrzebuje czasem płodozmianu, postanowiłam sięgnąć po nieco mniej typową publikację fantastyczną, czyli Mitologię nordycką Neila Gaimana. Tym razem znany i lubiany autor na podstawie m.in. Eddy prozaicznej, Eddy poetyckiej i A Dictionary of Northern Mythology przedstawia nam swoją wersję tytułowych opowieści, których głównymi bohaterami są Odyn, Thor i Loki. I mimo że nie jest to klasyczna powieść, można z nią spędzić sympatyczny wieczór.

Na początku pisarz przybliża nam trójkę wyżej wymienionych bogów, a gdybyście pogubili się w innych postaciach, możecie zerknąć do glosariusza na końcu książki. Z całą pewnością warto czytać ich przygody po kolei, bo są ułożone w miarę chronologicznie - od stworzenia świata do Ragnaröku. Dowiecie się zatem między innymi jak Odyn i jego bracia zabijają olbrzyma Ymira i z jego ciała robią świat, a następnie z kłód jesionu i wiązu tworzą pierwszych ludzi. Wszechojciec prezentuje się tu jako mądry bóg, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. Przebiegły i zmiennokształtny Loki, uroczy i złośliwy w swej naturze, to zarówno źródło kłopotów wszystkich bogów, jak i najlepsze ich rozwiązanie. I bardzo, ale to bardzo przypomina postać, którą wykreował Tom Hiddleston w filmach Marvela. Thor zaś to osobnik najpierw działający, a potem myślący, z drugiej zaś silny, nieustraszony i będący najlepszym wojownikiem wśród panteonu. A ponieważ wszyscy bardzo przypominają ludzi, łatwo ich polubić i śledzić ich przygody z zaciekawieniem.

Oprócz rzeczonej boskiej trójki na pierwszy plan wysuwają się aspekty istotne dla dawnej, mroźnej północy: kociołki, szczególnie te do warzenia najlepszego piwa i miodu, częste biesiadowanie i branie udziału w wyzwaniach, czy też szukanie odpowiedniego małżonka lub małżonki (szczególnie Freja nie może opędzić się od kandydatów). Nie zabrakło także niezwykłych magicznych artefaktów, nie tylko w postaci broni. Dzięki temu Gaiman dość trafnie oddaje, jak niezwykle barwny i żywy jest świat mitów nordyckich. Ponadto wybór historii jest na tyle ciekawy, że może zachęci niektórych z Was do sięgnięcia po poważniejsze pozycje na ten temat i dalszego zgłębiania losów skandynawskich bogów i herosów.

Nie spodziewajcie się jednak rozbudowanych opowiadań – choć jeden rozdział to jedna zamknięta historia, są one pisane dość prostym językiem, z bardzo skromnymi opisami i krótkimi dialogami, skupiają się głównie na przedstawieniu wydarzeń związanych z danym mitem. I jest to najsłabszy aspekt tej publikacji – od tak sprawnego pisarza jak Gaiman oczekujemy bowiem znacznie lepszego warsztatu. Gdyby bardowie opowiadali te historie w taki sposób, z pewnością nie zdobyliby uznania wśród swoich słuchaczy. Ogólnie rzecz biorąc współcześni pisarze przyzwyczaili nas do wykorzystywania tak różnorodnych środków i technik, by uatrakcyjniać opowiadane historie oraz utrzymać uwagę czytelnika, że ta pozycja wypada na tle innych raczej blado. Z drugiej strony czytając różne wersje np. mitów arturiańskich nie raz trafiałam na starsze opracowania napisane w takim właśnie zupełnie prostym stylu, Mitologia nordycka nie jest więc tu wyjątkiem. 

amerykańskie okładki "Mitologii nordyckiej", 

źródło: https://www.jcpl.org/blog/book-review-norse-mythology-neil-gaiman/, dostęp 24.08.2018

Zatem jeśli macie ochotę dowiedzieć się, na czym polega i skąd się wzięły paradoks Lokiego, mądrość Odyna i prostolinijność Thora, a także ich niezwykłe artefakty oraz jak widzi to wszystko w nieco uproszczonej wersji Neil Gaiman, nie wahajcie się sięgnąć po Mitologię nordycką. Koniecznie wyobrażając sobie Lokiego jako Toma Hiddlestona, Odyna jako Anthony'ego Hopkinsa, a Thora jako Chrisa Hemswortha. :)

Autor: Neil Gaiman

Tytuł: Mitologia nordycka

Tytuł oryginału: Norse Mythology

Tłumaczenie: Paulina Braiter

Wydawnictwo: Mag

Rok wydania: 2017